De oudste vermelding van Doetinchem dateert uit 838 als villa Duetinghem, een nederzetting met een kerk. In de periode na 838 ontstond de versterkte stad Deutinkem met een kerk die ten geschenke werd gegeven aan de toenmalige bisschop van Utrecht. Andere naamvarianten die in de loop van de tijd gebruikt werden, waren Duttichem, Duichingen, Dotekom en Deutekom.
Rond 1100 begon Doetinchem te groeien, en werd een stadsmuur gebouwd tegen plunderaars die meerdere malen probeerden de stad leeg te roven. In 1236 kreeg Doetinchem stadsrechten van graaf Otto II van Gelre; ook werd in dat jaar de stadsmuur met een meter verhoogd. De tot dan gebruikte vier slagbomen werden vervangen door vier grote stadspoorten: de Hamburgerpoort, de Waterpoort, de Gruitpoort en de Hezenpoort. Later werden er grachten omheen gegraven, en er werden voorpoorten gemaakt. Doetinchem werd belangrijk als handelsplaats voor boeren die er hun koopwaar op de markt kwamen verkopen. Deze markt werd gehouden op het Simonsplein en tot aan de Tweede Wereldoorlog bleef deze bestaan. Doetinchem was een van de vijf stemhebbende steden binnen de Staten van het kwartier Zutphen. Een grote stadsbrand in 1527 vernietigde alle gegevens van Doetinchem. Over Doetinchem uit de Middeleeuwen is hierdoor niet veel meer bekend.
In 1672 is de stadsmuur grotendeels afgebroken. In de tweede helft van de 19e eeuw verdwenen de poorten en werd een groot deel van de stadswal weggehaald. De fundamenten van de stadsmuur uit het einde van de 13e of het begin van de 14e eeuw zijn gedeeltelijk nog aanwezig in de grond, en waren aan de voet ongeveer anderhalf [1] meter breed.[2] Doetinchem bleef rustig tot aan de Eerste Wereldoorlog, toen een paar grenswachters er de wacht hielden.
De bossen worden veel bezocht door wandelaars, ruiters en andere sporters. Aan de zuidrand ligt het Slingeland Ziekenhuis en wat verderop bevindt zich verpleeghuis Den Ooiman. Voor rolstoelafhankelijken zijn daarom verharde paden door het b...
De havezathe Hagen is als versterkte boerderij gesticht in de middeleeuwen. Het was bezit van een familie uit de zogeheten landadel. Tot in de Tachtigjarige Oorlog lag in de omgeving ook het klooster Sion dat gedurende deze oorlog werd gesl...
Het Openbaar Vervoer Museum bevat een waardevolle, veelal antieke, collectie modellen op het gebied van trein-, tram- en busvervoer. Hiermee geeft zij een goed en volledig beeld van de ontwikkelingen die het openbaar vervoer heeft doorgemaa...
In 1904 keerden de Benedictijnen terug naar Nederland en betrokken in 1907 de St.-Paulusabdij in Oosterhout. Door de voortdurende groei komt in 1935 de St.-Adelbertsabdij in Egmond tot stand. Door opnieuw sterke groei wordt in de jaren dert...
De Aurora is een korenmolen in de buurtschap Dichteren bij Doetinchem in de Nederlandse provincie Gelderland.
De molen werd in 1870 gebouwd nadat een voorganger in de buurt door windbelemmering niet meer goed kon functioneren. De ronde s...
De Benninkmolen (vroeger Velsmolen) is een korenmolen aan de Varsseveldseweg in Doetinchem in de Nederlandse provincie Gelderland. Het is een houten achtkante stellingmolen op een houten onderbouw met gemetselde voet die in 1921 werd gebouw...
De Sint Catharinakerk is een door de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) gebruikte kerk in Doetinchem, die rond 1200 werd gebouwd.[1] De kerk was oorspronkelijk gewijd aan de heilige Catharina van Alexandrië.[2]
Aan het eind van de midd...
Slangenburg wordt voor het eerst vermeld in 1354 als eigendom van Maes (Thomas) van Baer. In de 17de eeuw werd het kasteel eigendom van de veldheer Frederik Johan van Baer (1645-1713), die het verbouwde om er te kunnen wonen. Het kwam in de...
Bestemmingen
▼
Leden ▼
Overnachten & Deals ▼
De oudste vermelding van Doetinchem dateert uit 838 als villa Duetinghem, een nederzetting met een kerk. In de periode na 838 ontstond de versterkte stad Deutinkem met een kerk die ten geschenke werd gegeven aan de toenmalige bisschop van Utrecht. Andere naamvarianten die in de loop van de tijd gebruikt werden, waren Duttichem, Duichingen, Dotekom en Deutekom.
Rond 1100 begon Doetinchem te groeien, en werd een stadsmuur gebouwd tegen plunderaars die meerdere malen probeerden de stad leeg te roven. In 1236 kreeg Doetinchem stadsrechten van graaf Otto II van Gelre; ook werd in dat jaar de stadsmuur met een meter verhoogd. De tot dan gebruikte vier slagbomen werden vervangen door vier grote stadspoorten: de Hamburgerpoort, de Waterpoort, de Gruitpoort en de Hezenpoort. Later werden er grachten omheen gegraven, en er werden voorpoorten gemaakt. Doetinchem werd belangrijk als handelsplaats voor boeren die er hun koopwaar op de markt kwamen verkopen. Deze markt werd gehouden op het Simonsplein en tot aan de Tweede Wereldoorlog bleef deze bestaan. Doetinchem was een van de vijf stemhebbende steden binnen de Staten van het kwartier Zutphen. Een grote stadsbrand in 1527 vernietigde alle gegevens van Doetinchem. Over Doetinchem uit de Middeleeuwen is hierdoor niet veel meer bekend.
In 1672 is de stadsmuur grotendeels afgebroken. In de tweede helft van de 19e eeuw verdwenen de poorten en werd een groot deel van de stadswal weggehaald. De fundamenten van de stadsmuur uit het einde van de 13e of het begin van de 14e eeuw zijn gedeeltelijk nog aanwezig in de grond, en waren aan de voet ongeveer anderhalf [1] meter breed.[2] Doetinchem bleef rustig tot aan de Eerste Wereldoorlog, toen een paar grenswachters er de wacht hielden.
