De volkse overlevering wil dat witlof toevallig ontdekt werd omstreeks 1830 tijdens de afscheidingsoorlog met Nederland vlakbij Brussel toen de boer Jan Lammers in Schaarbeek de cichoreiwortels in zijn kelder onder een laagje zand verstopte. Na enkele weken, door de milde winter, stelde hij vast dat de bittere wortels waren uitgelopen en dat de blaadjes zoet en mals smaakten. Hij kwam op het idee de witte blaadjes te verkopen als rauwe wintergroente (wit loof) omdat er weinig andere groenten ter beschikking zouden zijn geweest (afsluiting door Nederland, weinig vervoer). Deskundigen doen dit verhaal af als een mythe.
Vast staat dat Frans Breziers, cultuuroverste van de Plantentuin in Brussel, in 1850-1851 witte kropvorming op de wortelen ontwikkelde. Hij ondervond dat duisternis, warmte en vochtigheid onontbeerlijk waren voor witlof. De witte bladeren ontstaan doordat het licht de plant niet kan bereiken. Zonder daglicht produceert de plant geen chlorofyl, de groene kleurstof. Het 'wit loof' werd voor het eerst in 1867 op de Brusselse markt verkocht en in de Parijse Hallen in 1883. De kroppen werden mettertijd groter en vaster door verbetering van de teelttechniek en door veredeling.
Mede door het succes van de groente gingen steeds meer landbouwers rond Brussel en Leuven over tot witlofteelt. In de eerste helft van vorige eeuw zorgde dat 'witte goud' zelfs voor een grote agrarische rijkdom. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vluchtten Brabantse boeren naar Noord-Frankrijk. Zij hebben de teelt daar ingevoerd. De teelt is maar vrij recent in Nederland op grote schaal aanwezig, vooral na 1970, met de doorbraak van de witloftrek op stromend water. Op dit ogenblik is (Noord)Frankrijk veruit de grootste producent, gevolgd door België en Nederland. De teelt komt in andere landen weinig voor. De groente wordt naar vrijwel alle werelddelen uitgevoerd. Website Witloofmuseum > Deel op Facebook > Witloofmuseum op de kaart >
10 jaar geleden was het arboretum een privécollectie. De bijzonder grote verzameling is te danken aan een gepassioneerd dendroloog, Philippe de Spoelberch. Nu wordt Arboretum Wespelaar beheerd door de Stichting Arboretum Wespelaar.
De ee...
Sport is hot! En ook al zijn we geen stervoetballers of topatleten, sport laat niemand onberoerd. We bewonderen ons sportidool, kijken gefascineerd naar de Olympische Spelen, praten na over belangrijke sportgebeurtenissen … . Sport is meer...
Het Domein Hofstade (Bloso-centrum Hofstade) is een 160 hectare groot recreatiepark en is eigendom van Bloso. Het is gelegen in Hofstade, deelgemeente van Zemst in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. Het bestaat grotendeels uit water. De...
Planckendael herbergt niet enkel exotische dieren zoals neushoorns, bizons en allerlei antilopensoorten. Er gaat ook heel wat aandacht naar dieren uit de eigen streek. Door hun teruggetrokken levenswijze, dassen bijvoorbeeld, of hun zeldzaa...
Middeleeuwen
Het Steen is al ontstaan in de 11e eeuw uit een motteburcht, een groot houten gebouw met uitkijktoren op een kunstmatige heuvel. Het werd gebouwd om de stad Vilvoorde en het Hertogdom Brabant te beschermen tegen de aanvallen v...