Mijndorp Ecomusée du Bois-du-Luc ( 1685 ) - UNESCO

Deel op Facebook >
Mijndorp Ecomusée du Bois-du-Luc ( 1685 ) op de kaart >

Website

Mijndorp Ecomusée du Bois-du-Luc ( 1685 )

Kaart en locatie van Mijndorp Ecomusée du Bois-du-Luc ( 1685 )

Bois-du-Luc in Houdeng-Aimeries bij La Louvière was een van de oudste steenkoolmijnen van België, de ontginning werd er gestaakt in 1973, maar de historische arbeiderswijk is bewaard gebleven en nog steeds bewoond. Op de mijnsite is nu een museum gevestigd.

De site bevindt zich in het hart van het Waals centraal steenkoolbekken. De winning van steenkool werd gestaakt in 1973. Tegen de geplande afbraak van de site werd heftig geprotesteerd. Een aantal vrijwilligers begonnen in 1974 aan de restauratie, de overheid kocht het domein in 1979 en vervolgens werden de mijninstallaties verder gerestaureerd en sinds 1983 als ecomuseum voor het publiek opengesteld.

De oudste bewijzen van mijnbouw in de site dateren van 14 februari 1685 toen de Société du Grand Conduit et du Charbornage de Houdeng werd opgericht. De maatschappij installeert in 1779 een stoommachine van Newcomen ontwikkeld door de Engelsman Thomas Newcomen. Sindsdien bleef de mijn vernieuwen en moderniseren. De nieuwste, laatste en grootste put van de maatschappij werd de Saint-Emmanuelgroeve die werd ontgonnen vanaf het begin van de 19e eeuw. De Societé civil Charbonnières du Bois du Luc telt op dat moment zes actieve putten.

Op 2 mei 1894 vallen 9 doden en 6 gewonden bij een mijnramp in de Saint-Emmanuelmijn, toen een bak met 16 inzittenden 350 m naar beneden stort in de mijnschacht.[1]

Rond de Saint-Emmanuelmijn is nog een heel mijndorp, Bois-du-Luc, intact gebleven met 2 terrils, spoorweginfrastructuur, ateliers, kantoren, het domein met het kasteel van de directeur, de villa's van de ingenieurs en 166 mijnwerkerswoningen, een café en feestzaal, de Sint-Barbarakerk, scholen en het ziekenhuis. Het dorp, gebouwd van 1838 tot 1853, neemt een oppervlakte van 2 ha in.

De steenkoolmijn en het mijndorp van Bois-du-Luc is een van de vier sites die gedurende de 36e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed in 2012 als een van de vier belangrijkste mijnsites van Wallonië erkend zijn als UNESCO cultureel werelderfgoed.
Website Mijndorp Ecomusée du Bois-du-Luc ( 1685 ) >

wandelingen & reisgidsen? Ook in La Louvière! Wordt gratis lid >

Ontdekken In de buurt

Canal du Centre (Centrumkanaal) - scheepslift bij Strépy-Thieu

Het Centrumkanaal (Frans: Canal du Centre) is een Belgisch kanaal dat het kanaal Charleroi-Brussel bij Seneffe, verbindt met het kanaal Nimy-Blaton-Péronnes te Nimy, bij "Le Grand Large". Het heeft een totale lengte van 20,9 km. De secti...

Park van Mariemont

Eén van de mmoiste parken van Wallonië! Even Nicolas Warocqué en Charles-Henri Petersen danken bij de inkom en dan rustig ronddwalen in dit 45h grote park. Volledig ommuurd en een botanische collectie van meer dan 2.000 soorten. Deze...

Museum van Mariemont

Richard Schellinck, secretaris en bibliothecaris van Raoul, werd de eerste conservator van het museum van Mariemont. Uit trouw voor de vroegere eigenaar van het domein, voerde hij zijn laatste beslissingen uit. In 1934 nam Paul Faider de le...

Binche

Binche is in de middeleeuwen ontstaan aan de Chaussée Brunehaut, een deel van de "Via Belgica" tussen Bavay en Tongeren. De oudste vermelding van de plaats luidt Bincium (1124), latere zijn Binchium (12e eeuw), Binzium (1159), Bins (ca. 116...

Internationaal Museum van het Carnaval en het Masker ( MÜM )

Het verhaal begint in 1975 wanneer Samuël Glotz een museum inwijdt waar de Europese maskertradities tegenover elkaar gesteld worden: de overeenkomsten tussen hen, maar ook de culturele diversiteit waarvan ze getuigen zijn frapperend. Sindsd...

Kasteel van Seneffe

Het Kasteel van Seneffe (Frans: Château de Seneffe) is een 18e-eeuws gebouw in Seneffe in de Belgische provincie Henegouwen. In het château is het Museum voor Zilversmeedkunst (Musée de l'Orfèvrerie de la Communauté française) ondergebracht...