De term Costa Brava vindt men voor de eerste keer terug in de Catalaanse krant La Veu de Catalunya op 12 september 1908 in een artikel van de schrijver en dichter Ferran Agulló. Hij beschrijft daarmee het ruige, toen nog onherbergzame, karakter van de kust met zijn vele onregelmatige rotsen en baaien. Op 29 september 1963, heeft het stadsbestuur van Sant Feliu de Guíxols op de kaap van het Ermitatge de Sant Elm een gedenksteen opgericht, precies op de plaats waar Ferran Agulló de inspiratie voor de naam van de kust gevonden zou hebben, al wordt de authenticiteit van deze anekdote betwist.

De Costa Dorada (Spaans) of Costa Daurada (Catalaans) (letterlijk "Gouden Kust") is een 216 kilometer lange kuststreek in Catalonië. De kuststreek bestrijkt de gehele provincie Tarragona tot aan de delta van de rivier de Ebro. De streek bestaat zowel uit stranden als rotskust en begint ten noorden van Tarragona en loopt vanaf daar verder langs verschillende bekende (bad)plaatsen, waaronder Salou, Cambrils en Ampolla.

Gerona is een stad dat het op het eerste zicht volledig moet hebben van haar luchthaven. Als je echter even verder kijkt, zie je dat Gerona meer is dan een tussenstop naar Barcelona of Costa Brava. Reeds voor de Romeinen de citadel Gerunda bouwden werd Gerona bewoond door Iberische volken.

Halfweg tussen de Pyreneeën en de Costa Brava ligt de gemoedelijke hoofdstad van Aragon, Zaragoza. Met een dergelijk aanbod aan cultuur en kunst lijkt het misschien verwonderlijk dat Zaragoza amper toeristen over de vloer krijgt. Anderzijds is dat stads grootste troef. Hoewel alle toeristische infrastructuur er sinds de wereldtentoonstelling van 2008 voor handen is, kan je je in Zaragoza moeiteloos onderdompelen in het alledaagse leven. Koop vers fruit op de markt, drink 'café con leche' voor vijftig cent, houdt twee uur lang siësta, kuier rustig door de straten en eet tapas tot je erbij neervalt. Soms moet het echt niet meer zijn. In Zaragoza in ieder geval niet.