Op slechts luttele kilometers van Moab ligt Arches National Park. Ondanks de grootte van sommige zandsteenbogen en "balanceerde stenen" die je hier kan bewonderen, straalt dit park iets fragiel uit. Ook hier heeft de natuur zijn immense krachten nogmaals tentoongespreid. Water, ijs en zinderende hitte in combinatie met zout en dit gedurende miljoenen jaren zorgen voor een uniek schouwspel. Het is dan ook niet voor niets dat de staat met ongetwijfeld sommige van de mooiste nationale parken van Amerika, Utah, als symbool de delicate arch kreeg van Arches National Park. Je moet het alvast met je eigen ogen ervaren hoe het voelt om tussen zo'n wereldwonderen te wandelen. In elke hoek van het park vind je wel een kleine of zelfs heel grote natuurlijke zandbogen, in totaal telt het park zelfs meer dan 2.000 bogen. Daarnaast kenmerkt het landschap zich vooral door de veel verschillende aardekleuren, het natuurlijke groen zal je hier niet vaak kunnen aanschouwen. Wist je trouwens dat je een minimum overspanning nodig hebt van 90 centimeter vooraleer de rotsformatie de naam "arch" kan krijgen, de hoogte van de opening is hierbij niet van belang. Tot op de dag van vandaag vormen zich langzaam aan nog steeds nieuwe bogen terwijl oude bogen meestal langzaam aan verdwijnen.

Met zijn 90 km² is Bryce Canyon NP één van de kleinste maar ook één van de meest bezochte nationale parken van Amerika. De naam is afkomstig van een Mormoonse pioneer die aan de voet van de Bryce Canyon woonde in de periode van 1875 tot 1880. De benaming is echter misleidend. In tegenstelling tot wat je zou kunnen denken, is Bryce Canyon geen canyon maar een kalkplateau dat zich op ongeveer 2000 tot 2750 meter hoogte situeert. Door deze ligging is Bryce Canyon ijzig koud in de winter en vrij aangenaam in de zomer. Laat je echter niet misleiden, vrij aangenaam is nog steeds bijna 30° Celcius. Gevormd door regen en vorst over meer dan 60 miljoen jaar is dit park een echt pareltje. De vreemd gevormde rotspilaren (hoodoo's) zijn het meest typerende aan dit landschap. Ze werden gevormd doordat water bevroor in spleten van de kalksteen. Doordat ijs een grotere oppervlakte had, barste de spleet verder en braken er af en toe stukjes van de rots af. In de zomer werden alle stukjes rots mee afgevoerd door het regenwater en vormden zich de eigenaardige pilaren. Een tip als je dit park bezoekt: alle stopplaatsen in het park liggen aan dezelfde kant. Rijd daarom eerst helemaal door naar het einde, zo kan je steeds rechts van de weg parkeren.

Capitol Reef National Park is een van de parken waar de mens het minst heeft ingegrepen. Hier kan je in de zomer ook even weg van het echte massatoerisme van de andere nationale parken. De US-25 highway loopt dan wel dwars door het park, weinigen maken tijd vrij om even te stoppen. Het is dan wel niet hét spectaculairste park, het is echter zeker de moeite om je ogen ook hier de kost te geven. De omgeving leent zich perfect voor het maken van vele rustige wandelingen in een setting van plots verschijnende zandstenen formaties en uitgesneden valleien. Als je weinig tijd hebt, is de Scenic Drive zeker de moeite. Een 4x4 is handig gezien de vele onverharde wegen.

Four Corners is een regio die het zuidoosten van Utah, het zuidwesten van Colorado, het noordoosten van Arizona en het noordwesten van New Mexico omvat. Deze regio werd vernoemt naar het monument dat op het punt ligt waar deze vier staten elkaar loodrecht kruisen. Dit is trouwens de enige plaats in de Verenigde Staten waar vier staten met elkaar verbonden zijn. De plaats is dan ook een toeristische attractie voor zowel Amerikanen als anderen. Velen wagen zich eraan om met vier lichaamsdelen in een andere staat te vertoeven. Four Corners is een vooral landelijk gebied. De grootste stad van de regio, Farmington, heeft dan ook slechts een populatie van ongeveer 38.000 mensen. Ondanks de afgelegen ligging is het gebied vrij toeristisch, voornamelijk wegens de aanwezigheid van Monument Valley, Chelly Canyon en Mesa Verde.

Het meest groene nationale park van de staat Utah is ongetwijfeld Zion National Park. De naam van het park is afkomstig van het bijbelse Sion, de benaming die mormomen gebruikten. Daarnaast is het eveneens de benaming van de belangrijkste 13 km lange kloof die werd en nog steeds wordt uitgesleten door de Virgin rivier. Naast de rijke fauna en flora, uiteraard te wijten aan de Virgin rivier die door het dal stroomt, wordt het park gekenmerkt door steile kliffen en diepe nauwe canyons met roze, oranje, rode en beige rotswanden. Aan kleur is er alvast geen tekort in Zion NP! Fotografen, hikers, kampeerders, vissers, natuurliefhebbers... het park heeft voor elk wat wils en zal bij allen van hen een onuitwisbare indruk nalaten. Gelegen op slechts een 100 tal km van Bryce Canyon National Park, is een gecombineerd bezoek zeker aan te raden. Op één dag beide parken combineren is echter niet te proberen, dit zou afbreuk doen aan de schoonheid van beide parken. Ga bij het bezoeken van het nationaal park zeker even ten rade bij een van de park rangers, zij kunnen je steeds meer vertellen over de soms snel wisselende weersomstandigheden en de staat van wandelpaden. Park rangers vind je zowat overal in het park maar het handigste is om hen even een bezoekje te brengen aan het visitor center.